ساناز پدرام ( گلدونه )
پاییز ۵۷ با عشق چشم گشودم .
در یک زمستان برف آلود ایران رو گذاشتم تو یه چمدون کوچولو و سوار ابرها شدم .
پاییز ۷۷ با عشق ازدواج کردم و دیگه تنها نبودم .
در غربت با عشق باقی موندم ؛ نفس کشیدم گرچه سخت بود ...
از سال ۸۱ کاغذ کمتر سیاه میکنم ...بیشتر وبلاگ مینویسم .
ایمان به خوشبختی و فردایی روشن دارم .
همیشه میگم بهشت و جهنم همین جاست ؛ تو همین دنیا !
باور دارم دارم به آنچه که هستم .
خنده تنها امری هست که اطاعت میکنم !!!
در سال 1388 بزرگترین هدیه دنیا نصیب من و شوهرم شد .
یک شاه پسر .
خدا نگهدارش باشه .
ادامه...
بهت که گفته بودش تو یادشی همیشه ... برای پروانه ها یه گل ؛ نه صد گل میشه بهت که گفته بودش براش قصه بخونی تو شب برایه چشاش ماه و نشون بدونی تو عمقه خاطراتش ستاره رو بیاری برای باغه خونش اطلسی رو بکاری .......
سلام
ممنون از کارت و یه پیشنهاد :
بهت که گفته بودش
به یادشی همیشه
پنچره رو به ایوون
نباشی وا نمیشه
وقت خوش .