من هنوز داغ دار ِ
پاییز ِ سرخم ...
من هنوزم نمناک؛
در شب ِ سایه ء بدخلقی
خواب بَد میبینم ......
آذری دوباره رقص کنان ؛ بیدارم کرد ...
متولد شدم از نو ...
با بارش ِ باران قد کشیدم تا صنوبر .
من همان متولد ِ سرخم ؛
با زرد و نارنجی یکی ....
من دختر ِ بارانم ؛
رسیده ء نازک اندیش ِ فصل ِعشق ؛
سرسپرده ء دست ِ پرستو های کوچ گرد ...
من خود ِ پاییزم ...
تو هنوز ؛ تکراره
عطر ِ بی دغدغه ء بارانی.
تو هنوزم علفه یکه و سبزی ؛
طاق ِ هر بُستانی.
تو هنوزم از اقاقی سرشار
من هنوز ...
شاخه گلی نمناکم !!!